ေသာတာပန္

ေသာတာပန္ဟူေသာ ပုဒ္သည္ ေသာတာပႏၷ-ဟူေသာ ပါဠိပုဒ္ကို ျမန္မာမႈျပဳထားေသာ ပါဠိသက္ေ၀ါဟာရျဖစ္၏။ ေသာတာပႏၷ-ဟူေသာ ပုဒ္သည္ သဒၵါနည္းအရ ေသာတႏွင့္ အာပႏၷ-ဟူေသာ ပုဒ္ႏွစ္ခုကို ေပါင္းစပ္ထားျခင္း ျဖစ္၏။ ဤတြင္ ေသာတ-အရ သမၼာဒိ႒ိ-စေသာ မဂၢင္ရွစ္ပါးကို ရ၏။ ထိုမဂၢင္ရွစ္ပါးသို႔ ေရွးဦးစြာ ေရာက္ေသာသူသည္ ေသာတာပႏၷ-မည္၏။

အနည္းငယ္ထပ္၍ ရွင္းရလွ်င္ `သ၀တိ သႏၵတီတိ ေသာေတာ= မဆုတ္နစ္ဘဲ တစ္စီးတည္း စီးသြားတတ္ေသာေၾကာင့္ ေသာတ-မည္၏။ ဤအလို ေရအလ်ဥ္ကို ရ၏။ ေသာေတာ ၀ိယာတိ ေသာေတာ= ေရအလ်ဥ္ႏွင့္တူေသာေၾကာင့္ ေသာတမည္၏။

ဤအလို အ႒ဂႋကအရိယမဂ္-ဟူေသာ မဂၢင္ရွစ္ပါး ျမတ္တရားကို ရ၏။ ဟိမ၀ႏၲာေတာင္မွ စ၍ စီးဆင္းလာေသာ ဂဂၤါျမစ္ေရသည္ ေနာက္ျပန္ ဆုတ္နစ္ျခင္း မရွိဘဲ သမုဒၵရာအထိ ေရာက္ေအာင္ ဆက္လက္စီးဆင္း သြားသကဲ့သို႔ သမၼာဒိ႒ိစေသာ မဂၢင္ရွစ္ပါး ျမတ္တရားသည္လည္း ေရွးဦးစြာ ျဖစ္ေပၚလာရာ ေသာတာပတၱိမဂ္ ခဏမွစ၍ သတၱိအင္းအား နည္းပါးဆုတ္နစ္ျခင္းမရွိ တဆင့္ထက္တဆင့္ ရင့္သထက္ရင့္ကာ နိဗၺာန္တည္းဟူေသာ သမုဒၵရာသို႔ ၀င္ေရာက္ေလေတာ့၏။

``ဗုဒၶ ဓမၼ၊ သံဃကိုယံု၊ မတုန္လႈပ္ဘိ၊ အရိယကႏၲ၊ သီလငါးျဖာ၊ စံုညီညာ၊ ေသာတာပတၱိယင္။´´ဟူသည္ႏွင့္အညီ ေသာတာပတၱိမဂ္၏ အဂၤါအစိတ္အပိုင္း ေသာတာပတၱိယဂၤ၊ ၀ါ- တရားမွန္ေတာ္ႀကီး =ဓမၼာဒါသ အမည္ရေသာ

ေသာတာပန္ ျဖစ္ေႀကာင္း အဂၤါေလးခ်က္

(၁) ဘုရားရွင္၌ မတုန္မလႈပ္ သက္၀င္ယံုၾကည္ျခင္း၊
(၂) တရားေတာ္၌ မတုန္မလႈပ္ သက္၀င္ယံုၾကည္ျခင္း၊
(၃) သံဃာေတာ္၌ မတုန္မလႈပ္ သက္၀င္ယံုၾကည္ျခင္း၊
(၄) အရိယာတုိ႔ ႏွစ္သက္အပ္ေသာ ငါးပါးသီလ မက်ိဳးမေပါက္ မေျပာက္မၾကားျခင္းတို႔ ျဖစ္၏။
ေသာတာပန္ျဖစ္လွ်င္ ဤတရားေလးပါးႏွင့္ ျပည္စံုၿမဲျဖစ္၏။
`
`သဟာ၀ႆ ဒႆနသမၸဒါယ၊
တယႆု ဓမၼာ ဇဟိတာ ဘ၀ႏၲိ။
သကၠာယဒိ႒ိ ၀ိစိကိစၧိတၪၥ၊
သီလဗၺတံ ၀ါပိ ယဒတၳိ ကိၪၥိ။´´ ဟူသည္ႏွင့္အညီ ေသာတာပန္ျဖစ္သည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ `သကၠာယဒိ႒ိ၊ ၀ိစိကိစၧာ၊ သီလဗၺတပရာမာသ´ တရားသံုးပါးႏွင့္ ကိေလသာအခ်ိဳ႕ကို ပယ္ရွားအပ္ၿပီး ျဖစ္၏။

ထိုေသာတာပန္ပုဂၢိဳလ္သည္ ကိေလသာမ်ား ႄကြင္းက်န္ေသး ေသာ္လည္း အပါယ္လားေၾကာင္း မေကာင္းမႈတို႔ကို ျပဳလုပ္ျခင္း မရွိေသာေၾကာင့္ အ၀ိနိပါတဓေမၼာ= အပါယ္သို႔ လားရျခင္း သေဘာ မရွိေတာ့။ နိယေတာ= မဂ္ဟူေသာ နိယာမျဖင့္ ၿမဲေသာ သေဘာရွိ၏။ သေမၺာဓိပရာယေဏာ= အထက္မဂ္သံုးပါးလွ်င္ လည္းေလ်ာင္းရာရွိ၏။ အထက္မဂ္ကိုသာ ရဖို႔ရွိ၏။ ေအာက္သို႔ (ေလာကီစ်ာန္မ်ားကဲ့သို႔ ) ေလ်ာက်႐ိုး ထံုးစံ မရွိ။

သို႔ရကား ယခင္ဘ၀က ေသာတာပန္ျဖစ္ၿပီးသူမ်ားသည္ ယခုဘ၀၌ မဂ္ဖိုလ္ရမည္မွန္လွ်င္ သကဒါဂါမိ မဂ္ဖိုလ္ကိုသာ ရဖို႔ အေၾကာင္းရွိ၏။ ေသာတာပတၱိမဂ္ဖိုလ္ကို တဖန္ထပ္၍ ရဖြယ္မရွိ။ အေၾကာင္းကား ယခင္ဘ၀က ေသာတာပန္ျဖစ္ၿပီးသူသည္ မဂ္၏ နိယာမသေဘာအရ ေမြးကတည္းက ေသာတာပန္အျဖစ္ ေမြးလာေသာေၾကာင့္တည္း။

ထို႔ေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္က တရားတစ္ပုဒ္ ေဟာၿပီးတိုင္း ေသာတာပန္ျဖစ္ၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔တြင္ ယခင္ဘ၀က ေသာတာပန္ျဖစ္ၿပီးသူမ်ား မပါပါ။ သကဒါဂါမ္၊ အနာဂါမ္၊ ရဟႏၲာျဖစ္ၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔တြင္ကား ပါႏိုင္ပါသည္။

ဘ၀တစ္ခုမွ ေသာတာပန္ျဖစ္ၿပီးသူမ်ား လက္ရွိဘ၀တြင္ မည္သို႔ ထူးျခားမႈ ရွိႏုိင္ပါသနည္းဟူရာ၌ `ဆစၥာဘိဌာနာနိ အဘဗၺကာတံု´ ဟူေသာ ရတနသုတ္ ပါဠိေတာ္ႏွင့္အညီ

၁။ မာတုဃာတ= အမိ သတ္ျခင္း။
၂။ ပိတုဃာတ=အဘသတ္ျခင္း။
၃။ အရဟႏၲဃာတ= ရဟႏၲာသတ္ျခင္း။
၄။ ေလာဟိတုပၸါဒ= ဘုရားရွင္ကို ေသြးစိမ္းတည္ေအာင္ျပဳျခင္း။
၅။ သံဃေဘဒ = သံဃာကို ကြဲျပားေအာင္ျပဳျခင္း။
၆။ အညသတၳာ႐ုေဒၵသ =ဘုရားမွတပါး အျခားဆရာကို ကိုးကြယ္ရာဟု ညႊန္းျခင္း ( ဘာသာေျပာင္းျခင္း ) ဟူေသာ အဘိ႒ာနေျခာက္မ်ိဳးကို ယခင္ဘ၀က ေသာတာပန္ျဖစ္ၿပီး သူသည္ ယခုဘ၀၌ မိမိ၏ ေသာတာပန္အျဖစ္ကို မသိေသာ္လည္း မဂ္၏ မေျပာင္းမလဲတည္ၿမဲေသာ နိယာမသေဘာအရ မျပဳလုပ္ေတာ့။

ယခုဘ၀၌ ဘုရား တရား သံဃာဟု ရတနာသံုးပါး ထင္ရွားရွိလွ်င္ ဘာသာျခား၌ ေမြးေသာ္လည္း အရြယ္ေရာက္ေသာ အခါ ရတနာသံုးပါးကိုသာ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္ရာ၏။
မိမိ၏ သေဘာဆႏၵအရေသာ္လည္းေကာင္း၊ သူတစ္ပါး၏ တုိက္တြန္းခ်က္ေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း ပါဏာတိပါတစေသာ အမႈတို႔ကို မျပဳလုပ္ေတာ့။ (အထက္တြင္ ေသာတာပန္သည္ အမိသတ္ျခင္း စသည္တုိ႔ကို မျပဳေတာ့ဟု ေဟာေတာ္မူျခင္းသည္ ပုထုဇဥ္အျဖစ္ကို ကဲ့ရဲ႕လုိ၍သာျဖစ္သည္။

အမွန္မွာ မည္သည္သတၱ၀ါမွ် မသတ္ေတာ့။ ပုထုဇဥ္တို႔ကား သတၱ၀ါသာမညကို ထားဘိဦး မိခင္အရင္းကိုပင္ သတ္ျဖစ္ဖို႔ အလားအလားရွိေလ၏။) ငါးပါးသီလကို အသက္ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ပင္ ေဖာက္ဖ်က္က်ဴးလြန္မႈ မျပဳေတာ့။

တပါးေသာ သူတို႔က အတင္းအက်ပ္ ေရႏွင့္အရက္ကို ေရာယွက္၍ တိုက္လွ်င္ပင္ ေရသာ၀င္၍ အရက္မ၀င္ဟု ဖြင့္ျပၾက၏။ (မဂ္၏ အစြမ္းသတၱိေၾကာင့္ မမူးျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ ေသာက္သမွ် ဓာတ္မတဲ့သကဲ့သို႔ ျဖစ္ကာ အန္ထြက္ျခင္း၊ သို႔မဟုတ္ Alcohol ဓါတ္ပ်က္ကာ H2 O ဟူေသာ ေရဓာတ္သာ ၀င္ေရာက္သြားျခင္းကို ဆိုလို၏ ဟု ယူဆရပါသည္။)

ထိုသို႔ ငါးပါးသီလၿမဲျခင္း၊ အယူမမွားျခင္းတို႔အျပင္ ေသာတာပန္အျဖစ္ ေမြးဖြားလာေသာ ပုဂၢိဳလ္၌ အျခားသိသာေသာ အခ်က္မ်ားမွာ သမၼာအာဇီ၀နည္းျဖင့္သာ စီးပြားရွာျခင္း၊ သူတစ္ပါး ႀကီးပြားခ်မ္းသာသည္ကို မနာလိုျငဴစူေသာ ဣႆာ၊ မိမိစီးပြား မိမိ ရပိုင္ခြင့္မ်ားကို ႏွေျမာတြန္႔တိုေသာ မစၧရိယမ်ား မရွိျခင္း၊ အဂတိေလးပါး မလိုက္စားျခင္း၊ ဘုရားရွင္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ေဒါမနႆမျဖစ္ျခင္း၊ လြန္က်ဴးမိေသာ အျပစ္မ်ားကို ဖံုးကြယ္ထားမႈ မရွိျခင္း စသည္တို႔ ျဖစ္၏။

(ယခုေခတ္ ရိပ္သာအမည္ခံ ဌာနအခ်ိဳ႕မွ အလြယ္တကူ ေသာတာပန္ျဖစ္လာသူမ်ားကိုလည္း အထက္ပါ အခ်က္မ်ားျဖင့္ တိုက္ဆိုင္ၾကည့္ႏိုင္ပါသည္။)
အ႒ကထာတြင္ `ဒႆနသမၸေႏၷာတိ ေသာတာပေႏၷာ။ = ဒႆနသမၸႏၷ- ဉာဏ္အျမင္ႏွင့္ ျပည့္စံုသူဟူသည္ ေသာတာပန္ ပင္တည္း။ -ဟု ဖြင့္ျပ၏။ (အံ။႒၊၃၊ ၁၇)

ကိုးကား
အရွင္ေကာ၀ိဒ (ေယာ)(ေသာတာပန္ ၿပႆနာ ရွင္းတမ္း)